Rozdział 7

Wszystkie lekcje minęły mi szybko i w końcu nadeszła ostatnia, którą miałem akurat z Kate.  Już przed dzwonkiem siadłem w naszej ławce, która mieściła się  na końcu rzędu pod oknem i czekałem, aż Ona przyjdzie. Jednakże przeżyłem rozczarowanie, gdyż wchodząc do klasy biologicznej, Kate nawet na mnie nie spojrzała  i zamiast ze mną  usiadła z tym Księciem po drugiej stronie pomieszczenia.

                Gdy zadzwonił dzwonek profesor Bielaków wpadł  jak zwykle spóźniony do klasy, z zamiarem rozpoczęcia lekcji,  lecz  zagadnęła go jakaś dziewczyna, której nie widziałem jeszcze w naszej szkole. Nauczyciel coś do niej powiedział, wskazał ręką na mnie i dziewczyna ruszyła w moim kierunku. Spojrzałem  w stronę Kate i zauważyłem, że patrzy na nową jakby była na nią za coś wściekła. Przypomniałem sobie, że ona jako wampir ma bardzo dobry słuch i być może wie co nowa powiedziała do nauczyciela. Postanowiłem wzbudzić w niej zazdrość i być bardzo miły dla dziewczyny.

-Zapiszcie temat lekcji „Podstawy genetyki”.-powiedział profesor Bielaków.

                Nowa usiadła w ławce i wyjęła zeszyt oraz puchaty, niebieski piórnik.

-Jaki jest temat?-zapytała szeptem dziewczyna. Miała ładny, melodyjny głos.

-Podstawy genetyki, jestem Zachary, a ty?

-Oliwia Romanow, jestem tu pierwszy dzień i chciałam się zapytać, czy mógłbyś oprowadzić mnie po szkole?

-Okej, ale to jest moja ostatnia lekcja, a po niej mam długi trening, może spotkamy się jutro, przy wejściu  do szkoły?

-Dobrze, będę na ciebie czekała.-powiedziała i puściła do mnie oko.

-Ostatnia ławka pod oknem, panie Underwood proszę nie podrywać nowej koleżanki, zwłaszcza podczas mojej lekcji.-rzekł nauczyciel.

-Ale proszę pana, ja z nią tylko rozmawiałem na tematy czysto lekcyjne, prawda Oliwio?-odpowiedziałem głośno, wstając i na koniec uśmiechnąłem się słodko, ukazując dołeczki w policzkach, na co reszta klasy wybuchła śmiechem. Wszyscy oprócz Kate, która zmroziła mnie wzrokiem oraz Aleksandra, trzymającego ją za rękę.

-Dobrze, już dobrze, spokój moi drodzy, wracamy do tematu lekcji.-oznajmił nauczyciel, kręcąc głową.

                Dalszy ciąg lekcji spędziłem na słuchaniu profesora Bielakowa i przyglądaniu się Oliwii. Gdy mnie przyłapywała, uśmiechałem się do niej łobuzersko i obserwowałem reakcje Kate.

                Zadzwonił dzwonek, zacząłem się pakować, wychodząc z klasy zostałem zatrzymany przez przyjaciółkę i zaciągnięty do naszych szafek na korytarzu.

-Zachary, chyba nie zamierzasz się spotykać z nią?-zapytała, wyraźnie wzburzona.

-A niby czemu miałbym się z nią nie spotkać? Przecież jest miła.

-Ona jest wampirem idioto!-wyszeptała gniewnie-I do tego strażniczką. Wiesz co oni robią? Chronią rodziny królewskie i są czasem wynajmowani przez różne inne osoby.

-Ty sądzisz, że ktoś ją wynajął, by mnie zabiła? A, nie przyszło ci do głowy, że może po prostu chce się tu uczyć?-zapytałem uśmiechając się łobuzersko.

-I przeniosła się tu w środku roku, od razu się z tobą zaprzyjaźniając? Zrozum w końcu, że takie rzeczy nie dzieją się przypadkowo. Podejrzewam, że to może być sprawka Aleksandra.

-Dobrze, skończ już z tymi podejrzeniami i pogódź się z tym, że jesteś po prostu o nią zazdrosna. A teraz już muszę iść na trening, spotkamy się w sobotę, pa!-zawołałem odchodząc szybkim krokiem.

~#~

                Wracając do domu ciągle nie dawały mi spokoju słowa Kate. Zastanawiałem się, czy przypadkiem nie ma ona racji co do Oliwii i jej zainteresowaniem mną.

                Podjechałem pod dom, wjechałem do garażu, wysiadłem i ruszyłem w stronę kuchni, gdzie siedzieli moi bliscy. Umyłem szybko ręce i siadłem do stołu, witając się z rodziną.

-Jak ci minął dzień synu?-zapytał ojciec.

-Dzień jak co dzień. Co tu dużo mówić, lekcje leciały szybko, trening był taki sobie. Nadal nie mamy zastępstwa za Jamesa . Jeśli ktoś się nie znajdzie to tegoroczny sezon mamy z głowy.-odpowiedziałem, nakładając sobie schabowego i ziemniaki na talerz.

-Nie martw się skarbie, na pewno ktoś się znajdzie. Jedzmy dalej zamiast rozmawiać, na pewno jesteś głodny.-powiedziała mama, uśmiechając się do mnie delikatnie.

                Zjadłem obiad, poszedłem do pokoju i zabrałem się do lekcji.